De Atletiekunie presenteert de vier atleten die deel uit maken van het CTS GROUP Talententeam. Inderdaad: een nieuwe sponsor en daarmee een nieuwe naam aan het talententeam dat een lange historie kent. Dit alles gebeurde op het hoofdkantoor van CTS GROUP, dé betrouwbare partner voor Europese distributie en logistiek en sinds een jaar partner van de Atletiekunie. Het team van 2019 kent, behalve een nieuwe sponsor, drie nieuwe gezichten. Jorinde van Klinken kennen we nog vanuit het AA Drink Talententeam van vorig jaar, toegevoegd zijn drie jonge talenten met potentie voor de toekomst: Alida van Daalen (2002, PAC Rotterdam), kogelstoten & discuswerpen Raphaël Bouju (2002, AV Feniks), sprint & estafette Robin van Riel (2000, AV Attila), midden & lange afstand Jorinde van Klinken (2000, Groningen Atletiek), kogelstoten & discuswerpen Het CTS GROUP Talententeam 2019 van links naar rechts: Jorinde van klinken, Alida van Daalen, Raphaël Bouju en Robin van Riel. Een lerende omgeving voor jonge atleten De Atletiekunie kent een lange historie aan talententeams welke een belangrijke springplank vormen naar een loopbaan bij de senioren. De talenten presteren al op een hoog niveau, maar een topatleet zijn betekent veel meer dan alleen de prestatie. Het betekent ook omgaan met media, met tegenslagen, met blessures, met de verwachtingen van sponsoren, organisatoren, managers én van je omgeving. Met de samenstelling van talententeams creëren we een lerende omgeving voor jonge atleten waarin ze nieuwe ervaringen op kunnen doen en zich versneld kunnen ontwikkelen. Anders dan de samenstelling van de talententeams uit het verleden is de leeftijdsgrens van 20 jaar. Alleen atleten jonger dan 20 jaar kunnen geselecteerd worden; dát is namelijk de leeftijd waar het talententeam het verschil voor kan maken. Mooie lichting met veel talent Technisch directeur Ad Roskam: “Het is fantastisch dat CTS GROUP ons al geruime tijd ondersteunt bij transport en distributiezaken rond onze stages en toernooien, met alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Dat zij zich nu ook op deze manier verbindt aan het talententeam is voor de atleten een enorme support en voor ons een prachtige kans om dit partnership tot een nog groter succes te maken. We kennen een mooie lichting met veel talent en hebben voor een jongere groep gekozen om de voorbereiding op de overgang naar de senioren nog beter te kunnen ondersteunen. Alle talenten zijn geplaatst voor het EK onder 20 dat deze week plaatsvindt en er zijn zeker ook medaillekansen” CTS GROUP Miriam de Groot, commercieel directeur CTS GROUP, is eveneens verheugd over dit moment. “Bij CTS GROUP staan we voor no limits in de Europese distributie en logistiek. Net als in topsport is het in de logistiek keihard werken en doen wij er alles aan topprestaties te leveren. Continue ontwikkeling van onze dienstverlening én van onze medewerkers is hierbij essentieel. Maar ook geven we via ons Talent Plan de nieuwe generatie een kans om hun carrière een kickstart te geven. De insteek van het talententeam sluit dan ook mooi aan op onze eigen filosofie. We zijn er trots op dat we op deze manier een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van de atletiek in Nederland en van deze talenten in het bijzonder. We kijken uit naar het aankomende seizoen en hopen dat het talententeam een mooie toekomst tegemoet gaat onder de nieuwe naam.” Fotografie: Andy Astfalck https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/Nieuwsitems/Atletiekunie-nl/Talententeam_header.jpg?itok=YJb7w5ZG 16 juli 2019Afbeelding stand: Horizontaal

Nick Smidt vertrok naar de EK U23 in Zweden als aanvoerder van de Europese ranglijst. Toch waren de verwachtingen niet al te hoog van de nuchtere 400 meter hordeloper. ‘Ik leefde van dag tot dag, van ronde tot ronde en van horde tot horde. De druk laag houden, helpt mij te focussen.’ En met resultaat: Nick bemachtigde met zijn nieuw persoonlijk record van 49.49, het zilver in Gävle. De ploeg van de EK U23 is geland en het hele team is al naar huis. Nick wacht op zijn familie, die een vlucht later heeft, op Schiphol. Met zijn vriendin gaat hij straks door naar Nijmegen. Vlak voor zijn vertrek kregen ze de sleutel van hun eerste appartement samen. Maar eerst blikt hij nog een keer terug op het toernooi. ‘Mijn eigen ding gedaan, zonder afleiding’ Verwachtingen vooraf ‘Ik ging naar Zweden om zo hard mogelijk te lopen, om er een pb neer te zetten; niet om een medaille te bemachtigen. Ondanks mijn eerste positie op de Europese ranglijst. De marge was klein, ik wist dat het een spannende finale ging worden, dan helpt het mij om de druk laag te houden. Al die randvoorwaarden en gedachtes zoals 'ik moet presteren', die leiden me af. Ik weet natuurlijk wel wat ik kan en ik ben ook echt wel eens afgeleid. Maar dan probeer ik de rust in mezelf te hervinden. Dan vraag ik me af: wat ben ik nu aan het doen? Bijvoorbeeld tijdens de lunch, dan probeer ik te genieten van het eten en me niet te druk te maken. Het was ook niet mijn eerste grote toernooi. Niets was nieuw, ik weet hoe zo’n atletenhotel is, hoe het is om met atleten van andere landen te eten. Hoe druk die dagen kunnen zijn. Ik heb dit keer echt mijn eigen ding kunnen doen en me niet veel laten afleiden door de sfeer. Hiermee heb ik veel energie gespaard.’ ‘Noordse nuchterheid, niet pushen op winnen’ De voorbereiding ‘Natuurlijk als je de ranglijst aanvoert, weet je dat je het kan. Maar of ik een medaille had verwacht? Dat vind ik een hele moeilijke vraag. We (Nick en zijn coach Betty Hofmeijer, red.) hadden in het voorseizoen wel als doel gesteld: een medaille op de EK. Maar na de eerste wedstrijden hebben we het er niet meer over gehad. Wel werkten we heel specifiek naar de EK toe. Mijn wedstrijdperiode begon heel vroeg, begin mei. Ik heb toen vrij veel wedstrijden gedaan en drie weken voor Zweden begonnen we weer met een nieuw mini-trainingsblok: rustige trainingen, opbouwen om daarna te kunnen pieken op het toernooi. En vlak voor de EK waren we bezig met: hoe ga ik m’n race lopen? Waar kan ik nog verbeteren om zo snel mogelijk te lopen? We pushten niet op winnen, wel op relaxed lopen. En we hebben heel veel scenario’s besproken. Willen winnen, leidt af. Mijn coach en ik zijn denk ik allebei vrij nuchter. Een beetje de Noordse nuchterheid,’ lacht Nick. ‘Asynchroon ritme, dat voel je na drie races’ 3 dagen, 3 races Nick liep drie races in drie dagen. En de finale was pas aan het einde van de dag. Hoe ging Nick om met zijn energieverdeling en de spanning? Nick: ‘Terugkijkend, best grappig, ben ik de eerste twee rondes relatief makkelijk doorgekomen. De eerste dag liep ik 51.36. Ik heb mezelf een beetje gespaard. Maar mijn passenritme is wel zodanig dat ik acht keer met links afzet, en twee keer met rechts. Wanneer je het 50/50 doet, dat krijg je verdeelde spierpijn. Ik strek mijn linkerbeen veel vaker, dus logisch dat dit been stijver wordt. Mijn asynchrone manier van lopen, dat ritme, dat ga je voelen. Maar de inspanning van de dagen ervoor heeft me niet belemmerd. Wel deed ik een langere warming up voor de finale. En eenmaal in de startblokken, voelde ik de energie in mijn benen stromen. De concurrentie heeft natuurlijk ook twee dagen gelopen. De Duitse jongen die in de halve finale om keek naar mij, heb ik eigenlijk helemaal gesloopt. In de finale kon hij niet veel harder meer dan in de halve finale, hij was echt opgebrand.’ ‘Gekke scenario’s voor de halve finale’ Terug naar die finale race ‘Ik was meer gespannen voor de halve finale dan voor de finale zelf. De finaledag voelde voor mij als een normale wedstrijddag, je hoeft maar één keer te lopen en de uitkomst is direct je eindplaats. Bij de halve moet je presteren, want anders kijk je tijdens de finale toe. En dat gevoel, dat ik er dan niet in zit, daar zou ik zó van balen. Mijn angst dat te moeten voelen, is groter dan de spanning in de finale. Voor de warming up van de halve finale, moest ik dan ook echt even vijf minuten op de hoogspringmat liggen. Er gingen teveel scenario’s door m’n hoofd. Ik had daarvoor een tijd alleen op m’n kamer gezeten, m’n teamgenoot was aan het trainen. En toen kwamen er allerlei gedachtes. Ik heb mezelf op die mat weer even naar het rechte pad geleid door taakgericht te denken. Ik zei tegen mezelf: ok je komt zo van die mat af en gaat dan twee rondjes inlopen, dan wat versnellingsloopjes doen enzovoort. Ik zet dan minuut tot minuut uiteen wat ik ga doen zodat er geen plek is voor gekke scenario’s. Dit leerde ik in 2015 tijdens de halve finale van mijn eerste EK. Mijn coach destijds, Guido van Weeren, heeft me toen helemaal de juiste richting op gepraat. Ik deed nu in mijn hoofd, precies dat wat hij toen tegen mij zei.’ ‘Mijn eigen race gelopen’ De overwinning Nick behaalde niet alleen het zilver, maar liep ook een nieuw persoonlijk record van 49.49 sec. ‘Ik moet zeggen dat ik eerst niet door had dat het zo’n dik pr was, dat zag ik pas later. Ik ben super tevreden met het zilver. Tijdens de finale was de Fransman echt te sterk, vanaf horde vier zag ik hem nog, maar hij was ver voor. Ik heb toen de rust in mijn hoofd weten te bewaren, ik bleef mijn eigen race lopen. Ik heb me niet als een dolle hond op laten jagen, anders was ik misschien vijfde geworden. Ze zeggen wel eens je kunt goud verliezen, maar ik heb zilver gewonnen. Ik kan mezelf niks verwijten, ik heb verstandig gelopen en ik heb gestreden voor wat ik waard was. Dat ik dit er na drie dagen nog uit heb weten te persen.’ ‘Dat moment dat de Nederlandse vlag omhoog ging’ In extase Het moment dat ik mijn medaille kreeg voelde heel raar. Ik besefte het nog niet echt. Pas toen de Nederlandse vlag omhoog ging, realiseerde ik me: dit is een echte ceremonie, een echte huldiging. Ik was nog helemaal in extase. Doordat ik mijn mobiel bij de fysio had laten liggen en ik die pas later op de avond terugkreeg, heb ik die avond in een bubbel geleefd. En daar ben ik achteraf zo blij mee. Ik heb het gevierd met de mensen van wie ik hou en die er voor me zijn ook in slechte dagen. Mijn familie, vriendin, trainster: zij zijn mijn steun en toeverlaat.’ Terug in Nederland Terug in Nederland heeft Nick twee rustdagen op het programma staan. ‘Morgen ga ik een beetje joggen, kijken hoe het voelt. En daarna opbouwen met wat kleine oefeningen. Zaterdag of zondag weer een eerste echte training. En dan staat er een snelheidsweek op het programma want daarna is de NK al weer. Ik heb zo lang uitgekeken naar de EK. En nu is het twee of drie scherpe trainingen, en dan mag ik al weer. ‘Nick wil het niet te hard uitspreken, want hij wil niet te hoge verwachtingen stellen aan zichzelf. Maar hij geeft toe dat Nederlands kampioen worden wel een subdoel is van dit jaar. ‘En dan wil ik naar Doha voor de WK Atletiek en daar dan een goede tijd neerzetten, zegt de ambitieuze atleet die ook nog een master Business Informatics volgt. Maar nu is Nick nog even helemaal in de roes van Zweden. ‘De sfeer van het hele toernooi was geweldig. Het was een heel klein baantje met een kleine tribunen maar er was zoveel sfeer en publiek. Ik kijk terug op een geweldig toernooi.’ Tekst: Esther Vliege Foto's: Coen Schilderman (EK U23, Gävle 2019)

Dag 4, alweer de laatste dag van het Europees Kampioenschap onder de 23 jaar in het Zweedse Gävle. Het Nederlands Team komt met drie medailles naar huis! Aan de hand van 4 getallen blikken we terug op dag vier. 10. Dag 4 stond voor een groot gedeelte in het teken van de tweede dag van de tienkamp. Rody de Wolff begon direct goed met 14.68 sec op de 110 meter horden, wat goed was voor een 5e plaats. Rafael Raap (15.03 sec) en Rik Taam (15.25 sec) werden respectievelijk 10e en 13e. Ook bij het discuswerpen wist de Wolff een zeer sterk optreden neer te zetten. In zijn tweede worp kwam hij met 47.51 meter zelfs tot een persoonlijk record. Ook Raap wierp met 44.34 meter een persoonlijk record en werd daarmee 5e. Taam kwam in zijn eerste poging tot 43.99 meter en werd daarmee 6e. Het 8e onderdeel van de tienkamp, polsstokhoogspringen, liep uit op een drama voor Rik Taam. Hij haalde zijn aanvangshoogte van 4.30 meter niet en kelderde daardoor in het algemeen klassement. Raap kwam met 4.50 meter tot een seizoen best sprong. Polsstokhoogspringen is niet het sterkste onderdeel van De Wolff, toch sprong hij een keurige hoogte van 4.40 meter. Het voorlaatste onderdeel, speerwerpen, leverde voor De Wolff nogmaals een persoonlijk record op. Hij wierp de speer 59.77 meter. Taam herpakte zich na het polsstokhoogspringen en werd met 58.87 meter 6e. Net als De Wolff wierp Raap ook een mooi persoonlijk record bij het speerwerpen, 53.52 meter en werd daarmee 11e. Op de afsluitende 1500 meter had De Wolff nog kans op een bronzen medaille. Met een uiterste krachtsinspanning kwam hij opnieuw tot een persoonlijk record van 4.37.03 minuten, dat bleek helaas net niet genoeg voor een podium plaats in het eindklassement. “Ik ben enorm tevreden met het afgelopen weekend. In sommige onderdelen heb ik mezelf echt verbaasd. In andere onderdelen liet ik het dan weer afweten. Het is dubbel dat ik vierde word, aangezien ik als zevende geplaatst was en dus hartstikke tevreden moet zijn.” Raap eindigde na een zware 1500 meter (4.54.20 min) op een keurige 6e plaats: “Het was heel gaaf om met drie Nederlanders uit dezelfde trainingsgroep hier te mogen staan. Ik ben ook heel trots op Rody, hij heeft het geweldig gedaan. Vanavond volgt er sowieso wel een feestje.” Voor Rik Taam was het een teleurstellend weekend, hij sloot de meerkamp af met een 3e plaats op de 1500 meter in een tijd van 4.33.18. Uiteindelijk werd Taam 13e in het algemeen klassement. “Ik ben echt wel teleurgesteld. Ik miste het volledige weekend scherpte en kon daardoor niet tonen wat ik eigenlijk waard ben.” 2. In de finale op de 400 meter horden stonden maar liefst twee Nederlanders. Ramsey Angela en Nick Smidt gingen op jacht naar de medailles. Uiteindelijk wist Nick Smidt met een fantastisch nieuw persoonlijk record van 49.49 sec het zilver te veroveren. Angela finishte in de finale als 7e in een tijd van 50.51 sec. Angela: Ik had meer verwacht. Ik hoopte toch om onder de 50 seconden te duiken, zeker gezien mijn huidige vorm. Ik blijf gewoon verder werken. Dit is zeker niet het einde.” Ook in de finale bij het polsstokhoogspringen was Nederland vertegenwoordigd met twee atletes. Marijke Wijnmaalen kwam met een sprong van 4.00 meter niet verder dan een 10e plaats: “Ik ben toch tevreden met het feit dat ik hier mijn mannetje kon staan door in die finale te starten, aangezien het een moeilijk seizoen was. Ik heb hier erg veel van geleerd.” Killiana Heymans had op papier kans op een medaille. Echter eindigde ze met een sprong van 4.20 meter net buiten het podium als vierde: “Het ging niet zoals ik gehoopt had, maar daar kan ik nu niks meer aan veranderen. Ik baal echt wel, want er zat meer in.” 13. Als 13e kwam zij over de finish: Diane van Es liep in haar 5000 meter een tijd van 16:09,28. “Het ging toch niet zoals ik op voorhand had gehoopt. Het tempo voorin was verschrikkelijk hard. Daardoor hoopte ik stiekem om in de buurt van mijn PR te finishen, maar ik kreeg het vervolgens knap lastig. Het was frustrerend om veel atletes over me heen te zien gaan, maar ik heb toch zo hard mogelijk gestreden. Ik heb echter enorm genoten van de afgelopen dagen hier. Het Nederlandse team is een hechte, aangename groep! 1. Het enige Nederlandse Record U23 tijdens het weekend werd zondag in de series op de 4x100 meter bij de mannen gelopen. Dominique Zwiep, Roelf Bouwmeester, Joris van Gool en Isayah Boers kwamen in de series tot een fantastische tijd van 39.47 sec. Daarmee kwalificeerden ze zich automatisch voor de finale. Het team had hoge verwachtingen voor de finale en hoopten op een medaille. Helaas ging het bij de laatste wissel tussen Van Gool en Isayah Boers fout. Het stokje viel op de grond dus helaas finishte het team niet. Another fast time from the Germans, this time in the heats of the men's 4x100m relay. The Netherlands and Belarus also qualify automatically from the first heat.

Na een fantastische tweede dag met twee bronzen medailles van Joris van Gool en Jasmijn Lau zit ook dag drie van het EK onder de 23 jaar in het Zweedse Gävle er op. Aan de hand van drie getallen blikken we terug op dag drie. 5/10 De tienkampers begonnen vandaag in de vroege ochtend aan hun eerste onderdeel. Rafael Raap, Rik Taam en Rody de Wolff vertegenwoordigen de Nederlandse driekleur. Over de 100 meter waren de drie Nederlanders zeer tevreden. Raap liep, ondanks de forse tegenwind, met 10.94 sec zelfs een PR. “Meteen met een PR beginnen is erg lekker, helaas had ik tegenwind in vergelijking met de andere series, waardoor het zeker nog harder kon”, aldus Raap. Het tweede onderdeel van de tienkamp is het verspringen waar De Wolff in zijn eerste poging tot een PR wist te komen. Met een sprong van 7.32 meter bemachtigde hij een 5e plaats. Rody de Wolff: “Mijn eerste poging was meteen een PR dus ik heb besloten om mijn energie te sparen en de rest van de pogingen over te slaan.” De heren sloten de ochtendsessie van dag drie af met het kogelstoten. Ook hier bleef de Wolff maar een paar centimeter van zijn PR af. Met een stoot van 14.13 meter eindigde hij op een 6e plaats. Raap kwam tot 13.68 meter en Rik Taam tot 13.52 meter. Bij het vierde onderdeel van de dag bleek dat Rody de Wolff ontzettend goed in vorm is. Hij sprong met 1.97 meter hoger dan hij ooit deed, een mooi PR! Taam bleef helaas steken op 1.91 meter; met deze sprong bleef hij ver verwijderd van zijn persoonlijke record. Rafael Raap kwam over 2.00 meter en werd daarmee 4e in de einduitslag van het hoogspringen. Het afsluitende onderdeel van dag 1 van de tienkamp was de 400 meter. Raap liep in de eerste serie met 49.29 seconden direct naar een persoonlijk record. De Wolff en Taam liepen tegen elkaar in serie twee. De Wolff liep vanuit baan 1 naar een 4e plaats in 49.14 sec. en Taam werd in 49.40 zevende. Na 5 onderdelen staat De Wolff op een verrassende 4e plek. Ook Raap (7e) én Taam (10e) eindigen na dag 1 van deze tienkamp in de top tien. De Wolff blikt vooruit op de dag van morgen: “Mijn doel is om morgen de 8.000 punten grens te doorbreken. Ik ben heel erg goed op weg!” 2 Op de 400 meter horden wisten beide Nederlandse atleten, Ramsey Angela en Nick Smidt, een finaleplaats te veroveren. Smidt werd ontzettend sterk 2e in zijn halve finale in een tijd van 50.05 sec. Angela kwalificeerde zich met 50.72 sec als een van de tijdsnelsten. Smidt blikt vooruit op morgen: “Het voelde vandaag al heel erg goed, morgen ga ik natuurlijk alles geven en kijk ik wel wat er in zit.” Angela moest in spanning afwachten omdat hij vierde werd in zijn halve finale: “Ontgoocheling overheerste aangezien ik geen toprace heb gelopen. Na de tweede halve bleek echter dat ik met mijn tijd alsnog naar die finale kan. Ik heb morgen een nieuwe kans om me te bewijzen en ga die proberen grijpen.” De finale wordt morgen om 17:20 uur gelopen. Vandaag troffen eveneens twee Nederlandse dames elkaar in een finale. Benthe König en Jessica Schilder kwalificeerden zich gisteren allebei voor de finale kogelstoten. In deze finale heersten drie Duitse atletes. Schilder kwam met 16.51 meter tot een 5e plek en was daar zichtbaar blij mee: “ik heb een heel mooi seizoen achter de rug en ben absoluut tevreden. Binnen twee jaar krijg ik nog een kans. Ik had gehoopt op een vijfde plaats!” König stootte de kogel naar een afstand van 16.37 meter en werd daarmee zesde. Benthe: “met de plaats ben ik niet ontevreden maar mijn afstand en stoten waren niet goed. Gisteren ging het nog vrij gemakkelijk; vandaag moest ik meer strijden. Mijn draai was nog niet stabiel genoeg.” 7. Jasmijn Bakker werd 7e op de 3000 meter steeple chase finale, die gewonnen werd in een kampioenschapsrecord door de Deense Anna Moller. “Ik was rustig van start gegaan, aangezien dat mijn manier van racen is. Ik hoopte op die manier minder stuk te gaan zoals vele meiden op het einde. Ik heb mijn eigen race proberen te lopen. Het was wel balen dat het in de aanvangsfase op een lint werd getrokken maar in de slotfase heb ik toch aardig wat concurrentes kunnen inhalen. Een toptijd lopen op een kampioenschap is niet simpel, maar ik mag wel tevreden zijn met mijn zevende plaats” aldus Bakker. Volg de EK u23 live via onze social media kanalen. Kijk voor alle foto’s van dag 3

Dag twee van de Europese Kampioenschappen onder de 23 jaar in het Zweedse Gavle zit erop. De absolute hoogtepunten van dag twee waren de bronzen medailles van Joris van Gool en Jasmijn Lau . Aan de hand van zes cijfers kijken we terug op dag 2 van de EK onder 23 jaar. 1 De eerste medaille van dit toernooi is een feit. Joris van Gool wist in de zeer spannende 100 meter finale de bronzen medaille binnen te slepen. Van Gool bleef met 10.27 sec slechts 0.04 sec verwijderd van het goud. Van Gool startte 2019 al heel succesvol met een bronzen medaille op de 60 meter tijdens de EK Indoor in Glasgow. Gold for Sweden in the men's 100m final! Sweden's Henrik Larsson came through brilliantly in the last 30 metres to win the gold medal in 10.23 by 0.01 from Great Britain's Oliver Bromby.

We zijn begonnen! Dag 1 van de EK onder 23 jaar in Gävle zit erop. Van 11 tot en met 14 juli doen 23 Nederlandse atleten mee aan het toernooi in Zweden. Aan de hand van zes getallen blikken we terug op de eerste dag, waar vandaag Joris van Gool (100 meter) en Jasmijn Bakker (3000 meter steeple chase) zich wisten te plaatsen voor de finale. 4/7 Emma Oosterwegel was de eerste atlete die vandaag in het oranje tenue op de EK u23 in actie kwam. Op het eerste onderdeel, de 100 meter horden, noteerde Oosterwegel een tijd van 14.21 sec. Hiermee blijft ze ruim (13.63 sec.) boven haar pr tijd op de horden die ze eerder dit seizoen sterk verbeterde. Bij het hoogspringen herstelde Oosterwegel zich goed door in één poging over de 1.70 meter te springen. De 1.73 meter bleek nog net te hoog gegrepen voor vandaag. Tijdens het derde onderdeel, het kogelstoten, kwam Oosterwegel met een fantastische stoot van 13.47 meter tot een nieuw persoonlijk record. Met deze stoot steeg Oosterwegel maar liefst 5 plekken in de tussenstand, naar plaats 10! Op het afsluitende onderdeel van dag 1, de 200 meter, wist Oosterwegel de serie te winnen in een tijd van 25.12 sec. In de tussenstand nu op de zesde plaats na vier onderdelen. 'De 100 meter horden begon niet zo goed door die zware tegenwind. Ik kon daardoor niet lekker in de race komen, waardoor de tijd tegenviel. Bij het hoogspringen zat er meer in vandaag. Over het kogelstoten kan ik gezien mijn PR niet klagen. De 200 meter was niet zo goed, opnieuw door die wind, maar ook door een minder gevoel. Hopelijk loopt het morgen allemaal wat beter. Het zou mooi zijn om een PR in één of meerdere onderdelen te behalen,' aldus Oosterwegel. 21 Een teleurstellende 21e plek was er voor Sven Poelmann. Poelmann kwam met een stoot van 16.94 meter niet in de buurt van zijn persoonlijk best. De laatste weken stootte Poelmann de kogel vaak verder dan 18 meter: ‘Het is zonde dat ik net vandaag drie slechte stoten neerzet. Normaal gesproken heb ik één slechte worp in een wedstrijd, maar helaas werden het er vandaag drie.’ De beste 12 atleten kwalificeerden zich voor de finale van morgen. 22 Een tweeëntwintigste plek voor Bowien Jansen op de 100 meter. In een tijd van 12.14 sec. strandde Jansen in de series. ‘Hiervoor ben ik absoluut niet naar Zweden afgereisd. Het plaatje klopte gewoonweg niet. Ik heb teveel fouten gemaakt onderweg. De tegenwind maakte het nog moeilijker, maar dat maakte ik twee jaar geleden in Grosseto ook al mee. Het is zonde, aangezien ik niet naar Zweden ben gekomen om alleen de series te lopen,’ aldus Jansen. 3 Joris van Gool, de nummer drie van Europa op de 60 meter indoor, kwam ‘s ochtends vrij eenvoudig door de series. Met een sterke tegenwind liep hij een tijd van 10.83 sec. Om 18:30 uur stonden de halve finales op het programma. Van Gool liep in de eerste serie naar 10.53 sec en kwalificeerde zich daarmee direct voor de finale van vrijdagmiddag. Germany's Marvin Schulte won the first semifinal of the 100m at the European U23 Championships.

Bij de ASICS NK Atletiek, welke van 25 t/m 28 juni wordt georganieerd in Den Haag, zijn nog enkele plaatsen beschikbaar voor de 60meter Kidssprint op zaterdag 27 juli en de 600meter Kidsrun op zondag 28 juli. Grijp deze unieke kans om op dezelfde locatie als onze helden in actie te komen. Schrijf je snel

Tijdens de NK zullen er dagelijks 250 vrijwilligers actief zijn. En die vrijwilligers moeten natuurlijk ook eten en drinken. Daar zorgen Dorothé Albers en Ellen Topman voor. Al zo’n 14 jaar zijn zij lid van HAAG. Ze lopen bij de recreanten en zijn actief in de barcommissie. Ellen: ‘Sinds een aantal jaren zijn we ook betrokken bij de evenementen bij HAAG.’ Tijdens de NK is de oude sporthal van de HALO bij de ingang van het terrein de plek waar Dorothé en Ellen kwartier gaan maken. Daar kunnen de vrijwilligers langskomen voor hun lunchpakket of avondeten. Dorothé: ‘De broodjes zijn besteld en die zullen we zelf gaan smeren en beleggen. We zullen iedere dag 250 eieren bakken. In de eigen HAAG-keuken. We zorgen voor tussendoortjes, zoals iets lekkers of een kop soep. Bij een cateraar bestellen we het eten voor de avond. Wat dat zal zijn, is nog een verrassing!’ Dorothé en Ellen zijn de drie NK-dagen van vroeg tot laat bij HAAG te vinden. Ze krijgen daarbij hulp van tien vrijwilligers. ‘En vergeet niet Michel Boerkamp en Jan Bruggeman te vermelden. Zij bemannen de keuken. Wij doen dit al jaren als een team’, aldus Ellen. ‘We vinden het leuk om te doen, zo’n evenement heeft altijd een speciale sfeer. En het hoort er ook wel bij, als je lid bent van HAAG, om iets van vrijwilligerswerk te doen.’ Zoals het bakken dus van 250 eieren. Tekst: Edouard van Arem (Haagse Bluf) Foto: Lodewijk van Dongen https://www.atletiek.nl/sites/default/files/styles/nieuws_detail/public/userfiles/Subsites/ASICS-NK-Atletiek/2019/NKoutdoor2019_nieuws_agenda_1500x640_2.png?itok=5xZFAJeE 09 juli 2019Afbeelding stand: Horizontaal